25.03.2011, piątek 20:30 – Litwa, Kowno
Relacja GieKSiarza
Kolejny mecz wyjazdowy, który należało zaliczyć… Tak sobie na początku myślałem, bo raczej nie spodziewałem się wielkich przygód. Myliłem się! Dzisiaj mogę napisać, że był to jeden z lepszych wyjazdów kadry, na którym byłem. Wieczorem w Katowicach zbiórka i autobusem ruszyliśmy do Kowna. Oprócz mnie jechało jeszcze 11-stu GieKSiarzy. Od początku drogi mało kto się oszczędzał alkoholowo (pierwsze ofiary alko były już w Katowicach – chłopak z Tarnovii miał urodziny 
). Nasza trójkolorowa paczka rozsiadła się z tyłu i po jakimś czasie zaczęliśmy tworzyć nowe przyśpiewki. Jedne były bardziej udane, inne trochę mniej… Za Częstochową mieliśmy pierwszą, dość ciekawą przygodę. Stanęliśmy na szteli, by uzupełnić nasze zapasy, ziomek stację szybko zamknął (ciekawe czego się obawiał?) i udawał głupa. Grzecznie poprosiliśmy, by otworzył chociaż okienko i sprzedał kilka piwek, ale był niewzruszony. Sprawy nie mogliśmy tak zostawić! Dziwnym trafem okazało się, że jego samochód (popularny maluch) był otwarty, więc jeden ziomek długo się nie zastanawiał tylko wsiadł i odpalił Po chwili wyjechał ze stacji w siną dal. Mina typa ze stacji była bezcenna, a cała ekipa z autobusu nie wyrabiała ze śmiechu. Po jakiś pięciu minutach z piskiem opon maluch powrócił, szybko zawinęliśmy się do autobusu i odjechaliśmy. Gdy dobrym tempem jechaliśmy do północnej części naszego kraju okazało się, że brakuje jednego pasażera… GieKSiarza… Szybki telefon do niego i pytanie gdzie jest? On był przekonany, że siedzi w autobusie, ale prawda była taka, że jest na jakimś zadupiu… Na jednym z postojów wysiadł i się zgubił (co alkohol robi z ludźmi…). Przez kilkanaście najbliższych minut próbowaliśmy się od niego dowiedzieć gdzie jest, na początku twierdził, że w Krakowie, potem, że w Grodzisku Mazowieckim. Dopiero gdy trochę procentów z niego zeszło dowiedzieliśmy się, że jest na jakimś zadupiu i będzie próbował na własną rękę dostać się do Kowna – my byliśmy już w chuj daleko, by zawracać. Dojechaliśmy do granicy i zaraz nasz autokar został zmuszony zjechać na pobocze. Litewska psiarnia pozbierała dokumenty, spisała, przeszukała autobus i puściła nas dalej. Powoli zbliżaliśmy się do Kowna, gdy zostaliśmy zatrzymani ponownie na kontrolę. Tym razem jeden ziomek nie wytrzymał (miał za dużo procentów) i zaczął się szarpać z mundurowymi – dość szybko został skuty i zaprowadzony do suki. Kilka osób ruszyło z odsieczą (filmik z tej akcji był dość popularny na youtube) i odbili ziomka. Wszyscy zabarykadowaliśmy się w autobusie (odbity koleś z kajdankami na łapach też) i czekaliśmy na rozwój wypadków. Oczywiście po chwili zaczęło się zjeżdżać coraz więcej policyjnych aut. Chcieliśmy negocjować z psami, by wypisali jakiś mandat i puścili nas dalej, ale byli nieugięci – chcieli tego gościa i policyjną… czapkę, którą ktoś zajebał Po naradzie typek w kajdankach oddał się w ręce psów (zawinęli dodatkowo jeszcze dwie osoby, bo próbowali na nowo rozkręcić dym), a my pojechaliśmy dalej. Policyjna czapka się nie odnalazła Do samego miasta dojechaliśmy już spokojnie, podjechaliśmy pod stadion i ruszyliśmy kupić wejściówki (23 lity jeden bilet). Udało nam się też wbić różnymi sposobami na murawę i zwiedzić pomieszczenia techniczne – potem nas ochrona wyjebała. Do meczu sporo czasu, więc należało coś zjeść. Podzieliśmy się w mniejsze grupy i udaliśmy się do centrum. Znalezienie jakiegoś dobrego pubu, czy pizzerii graniczyło z cudem. Nawet w tej intencji udaliśmy się na chwilę do kościoła Rozmawialiśmy tam nie tylko o żarciu, ale o powołanych zawodnikach na Łęczną, ateizmie i szansach Stawowego na utrzymanie posady. Nie zapomnieliśmy też pomodlić się o zwycięstwo GieKSy (wygrała dzień później 4:2 ). Wreszcie udało się wbić do pizzerii, gdzie trochę się najedliśmy (skusiliśmy się też na deser).
Nadszedł czas pójścia na stadion, by obejrzeć w akcji biało-czerwonych. W drodze na stadion spotykaliśmy sporo grup kibiców i po chwili szliśmy wszyscy w jednej zwartej grupie. Nasza droga prowadziła przez jakiś większy lasek, było już ciemno, suki „ganiały” na sygnale, my śpiewaliśmy – wyjebisty obrazek! Pod stadionem czekało już sporo naszych, gołym okiem widać, że większość była kumata i nie przyjechała oklaskiwać Błaszczykowskiego. Pierwsze atrakcje zaczęły się dość szybko, jakimś cudem znalazłem się w środku bójki Broni Radom z Radomiakiem. Broń została dość solidnie przekopana, a kilku wzięło nogi za pas. Po pierwszej dawce emocji ruszyłem z kilkoma osobami pod bramę dla gości… Na pierwszy rzut oka widać, było, że za chwilę zacznie się wjazd z bramą… Cztery wejścia, a tylko jednym wpuszczali – ludzi od zajebania! Zaczęło się kulturalnie… od odliczania: 10…9…8 itd. Nie trzeba chyba pisać, co było potem – horda ludzi ruszyła w stronę bramy – widok naprawdę niesamowity jak tyle osób szturmuje bramy. Po kilku chwilach brama nie wytrzymała naporu, ochrona dostała po głowie i zaczęła się regularna bitwa o zdobycie sektora z AT, które wkroczyło do akcji. Pojawił się gaz, gdzieś latała kostka brukowa… Cała akcja trwała może z 20 minut. Byłem prawie pewien, że mecz zostanie odwołany, bo było naprawdę gorąco. Gdy podeszliśmy pod bramę, by wejść to zdziwienie sięgnęło zenitu. Nie było ochrony, AT wycofywało się z naszego sektora, budka z żarciem była doszczętnie rozjebana (mikrofala nie nadawała się nawet na złom), wokół pełno kostki brukowej, w powietrzu jeszcze smród gazu. Od razu na myśl mi przyszła Bratyslava!
Nie jestem w stanie opisać tego co czułem, gdy widziałem jak Polacy wyrzucili w sektora całą psiarnię, a trochę ich było. Spokojnym krokiem udaliśmy się na sektor, gdzie siedziała już większość kibiców. Sektor cały oflagowany – najbardziej widoczna była ekipa Jagi, która próbowała rozkręcić doping. Zajęliśmy cały sektor za bramką i na początku została zaprezentowana baloniada (+ kilka rac przy hymnie), a potem ruszyliśmy z dopingiem. Po przeciwnej stronie usadowił się młyn miejscowych, którzy na wyposażeniu mieli kilka flag – dla nas praktycznie niesłyszalni. Stadion to typowy skansen z lat PRL-u – beton i bieżnia na której ustawiły się oddziały AT.
W drugiej połowie, gdy nasi grajkowie grali totalne gówno, spora część kibiców ruszyła „pogadać” z psami. W ruch poszła ponownie kostka brukowa (wyrywane były całe płyty chodnikowe), mundurowi nie były dłużni i co chwilę smakowaliśmy gaz… Jednak najgorsze świństwo posmakowaliśmy pod koniec szpilu. AT, które stało na bieżni zaczęło w trybuny wrzucać gaz, ale to taki gaz, że nie szło wytrzymać. Jedni rzygali, inni próbowali złapać szybko oddech. Każdy wybiegał po omacku z sektora, by tylko znaleźć się w innym miejscu. Kilka dobrych minut zbieraliśmy się do kupy, by ponownie wejść na sektor. Odśpiewaliśmy na koniec hymn, piłkarze po końcowym gwizdku trochę poklaskali i bez przeszkód opuściliśmy stadion. W drodze do autobusów było spokojnie i dość szybko w wyjechaliśmy z Kowna. Wszyscy zmęczeni zasnęli, ja obudziłem się w Suwałkach, gdy zobaczyłem, że eskortują nas radiolki… Każdy zastanawiał się gdzie nas prowadzą – podjechaliśmy pod komendę… Światła pogaszone, psy w maskach i bronią, tylko zapalone światła z suk. Dostaliśmy informacje, że każdy po kolei wychodzi na spisywanie i zdjęcie. Jakąś godzinę mieliśmy tam postój, na szczęście skończyło się tylko na spisywaniu. Psiarnia szukała winnych osób, które w drodze do Kowna trochę zapromowały na jednej ze szteli – winnych u nas nie znaleziono. Jeszcze w Suwałkach odebraliśmy naszą „zagubioną owieczkę” – GieKsiarza który się stracił w drodze do Kowna i ruszyliśmy w drogę powrotną. W Katowicach byliśmy po 15, jakaś szama i na mecz GieKSy
Po tym meczu media zaczęły kolejną nagonkę na kibiców. Jeden ze sportowych dziennikarzy (pominę nazwisko tego biedaka) pisał tak: „…wiele w życiu widziałem, ale takich scen jak w Kownie nie widziałem. Wszędzie mnóstwo kiboli o twarzach nie tkniętych inteligencją. Większość bardzo mocno pijana. Są tacy, którzy nie potrafią ustać na nogach, przewalają się na chodniki. Ale ci są najmniej niebezpieczni. Gorsze są grupy w dresach i bluzach z kapturem. Widać, że przyjechali po mocniejsze emocje. Szukają zaczepki, są agresywni. Centrum miasta jest sterroryzowane. W knajpach, pizzeriach siedzą polscy chuligani. Rozwalają stoliki, rzucają szklankami po piwie. Czują się totalnie bezkarni. Szkoda, że naszym piłkarzom zabrakło wyczucia – po meczu podeszli do trybuny z chuliganami, dziękując za doping….”.
Jackoow
Źródło: zin SK1964 nr 32 (Katowice) kwiecień 2011
Ten mecz na pewno będzie długo wspominamy przez wszystkich kiboli, którzy byli tam obecni. Tuż po przekroczeniu granicy nasz autokar miał spięcie z psami, ale na szczęście mogliśmy jechać dalej. Jeszcze przed rozpoczęciem meczu swoje sprawy załatwiają kibole Broni Radom z Radomiakiem. Pod stadionem, który przypominał skansem, czuć było zadymę. Wreszcie nastąpił udany wjazd z bramą i wyjebanie całej psiarni z sektora + rozjebanie stoisk z jedzeniem. Praktycznie przez całe spotkanie walki z psami. Pod koniec meczu policja używa mocnego gazu na cały sektor. Na meczu 12 GieKSiarzy.
Źródło: zin SK1964 nr 42 (Katowice) kwiecień 2012
Relacja sportowa
Litwa: Karcemarskas (46. Setkus)- Stankevicius, Skerla (46. ZvirgzdauskasI), Zaliukas, KijanskasI- Ivaskevicius, Panka (87. Razanauskas), Mikoliunas (46. D. Cesnauskis),E. Cesnauskis (82. Borovskij) – Danilevicius (71. Galkevicius), LabukasI.
Polska: Małkowski – Piszczek, Głowacki, GlikI, Sadlok – Mierzejewski (46. Grosicki), Murawski (46. Peszko), Dudka (85. Jodłowiec) – Błaszczykowski (85. Pawłowski), Lewandowski (73. Kucharczyk), Obraniak (69. Roger).
Bramki: Mikoliunas (19), E. Cesnauskis (29) -
Sędzia: Andris Treimanis (Łotwa).
O piątkowym spotkaniu reprezentacji Polski na Litwie chcielibyśmy jak najszybciej zapomnieć. Będzie jednak bardzo ciężko. Z trzech powodów. Po pierwsze – przegraliśmy 0:2. Po drugie – ciężko powiedzieć choć jedno dobre słowo o grze nasz piłkarzy. Po trzecie – znów musimy się wstydzić za bandytów, mieniących się kibicami biało-czerwonych.
Nim piłkarze wybiegli na boisko, litewskie agencje przekazywały niepokojące wieści z ulic Kowna, gdzie mocno we znaki miejscowym funkcjonariuszom dali się polscy chuligani. Z upływem czasu relacje litewskich dziennikarzy były coraz bardziej dramatyczne. Na półtorej godziny przed pierwszym gwizdkiem sędziego przed stadionem doszło do regularnej bijatyki. Co ciekawe, starły się grupy pseudokibiców Jagiellonii Białystok i Cracovii. Tak przynajmniej twierdziła rzeczniczka PZPN-u Agnieszka Olejkowska. Według naocznych świadków zdarzenia sceny były bardzo drastyczne. Na stadionie również było niespokojnie. Policjanci musieli używać gazu łzawiącego, by uspokoić rozjuszonych bandytów. Z trybun leciały krzesełka i sztachety, ale na szczęście mecz udało się rozpocząć zgodnie z planem.
Problemów trenerowi Franciszkowi Smudzie przed potyczką w Kownie nie brakowało. Zaczęło się od kontuzji bramkarzy – od Łukasza Fabiańskiego (jego uraz ciągnie się już od dłuższego czasu), poprzez Wojciecha Szczęsnego, a na Przemysławie Tytoniu kończąc. Na ich nieszczęściu skorzystał Wojciech Kaczmarek. Były golkiper Śląska Wrocław dostał powołanie, ale na debiut w reprezentacji będzie musiał poczekać przynajmniej do wtorkowego spotkania biało–czerwonych z Grecją w Atenach.
Kolejne zmartwienie naszego narodowego to niekończące się problemy zdrowotne Ireneusza Jelenia. Tym razem napastnika AJ Auxerre rozbolała łydka, przez co zamiast strzelać gole Litwinom, wrócił do Francji, gdzie trafił pod obserwację medyczną.
Porażki z Litwą nie można jednak zrzucać na karb wspomnianych absencji. Nasi reprezentanci znów nie popisali się. Żadnym usprawiedliwienim ich fatalnej postawy nie jest również dramatyczny stan murawy, na jakiej przyszło rywalizować.
I choć w początkowej fazie meczu zdecydowaną przewagę w posiadaniu piłki mieli biało--czerwoni, to nic z niej nie wynikało. Litwini umiejętnie się bronili, aż w końcu zadali dwa ciosy. W 19. minucie polscy defensorzy nie upilnowali przed polem karnym Sauliusa Mikoliunasa, który sprytnym strzałem przy słupki wyprowadził swój zespół na prowadzenie. Dziesięć minut później wyczyn swojego kolegi skopiował Edgaras Cesnauskis i było 2:0.
W drugiej połowie Polacy z kopyta ruszyli do odrabiania strat. Mieli zdecydowaną przewagę w posiadaniu piłki, stworzyli sobie kilka okazji podbramkowych, ale Zydrunasa Kar-cemarskasa nie byli w stanie pokonać.
Warto dodać, że w ekipie gospodarzy w drugiej połowie na boisku pojawił się Dominykas Galkevicius z Zagłębia Lubin. Jego klubowy kolega, Szymon Pawłowski, wszedł do gry w 83. minucie.
Niestety, przyszło nam przełknąć gorzką pigułkę porażki. Szansa na rehabilitację już we wtorek. O godz. 20.30 w Atenach nasi piłkarze zmierzą się z Grecją.
Źródło: gazetawroclawska.pl
